ฉันจะไม่เห็นแก่เงินอีกแล้วค่ะ

ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า Fantasy

“นี่เจน งานเลี้ยงคืนนี้เจ้าจะเข้าร่วมด้วยรึเปล่า?”

คำถามนั้นเอ่ยถามออกมาด้วยดวงตาที่เป็นประกายของแอนเจลิก้าเพื่อนคนสนิทของฉัน และคำถามนั้นมันสามารถตอบได้ง่ายๆ เลยว่า

“ไม่ล่ะแอน ข้าไม่ได้ว่างขนาดที่จะไปงานเลี้ยงของชนชั้นสูงอะไรพวกนั้น อีกอย่างคืนนี้ข้าจะต้องปักผ้าลูกไม้และชุดเดรสของท่านเคาน์เตสที่เป็นงานเร่งด่วนอีกต่างหาก”

แอนเจลิก้าหน้ามุ่ยในทันทีที่เธอได้รับคำตอบที่ไม่น่าพึงพอใจสักเท่าไหร่ของเจนนีส เราคือเพื่อนสนิทกันและเจนนีสก็งดงามมากๆ ในสายตาของแอนเจลิก้า อีกอย่างเราทั้งคู่ก็อายุยี่สิบปีแล้ว เรามีเวลาอีกราวสองปีในการหาสามีหรือว่าคนรักสำหรับการแต่งงาน แต่เพราะว่าเจนนีสเอาแต่หาเงิน..ทำให้เธอและเจนนีสไม่ได้ออกงานด้วยกันสักเท่าไหร่นัก

“เจน หากว่าเจ้าเดือดร้อนเรื่องเงินเช่นนั้น..ยืมข้าไปก่อนดีไหม”

เจนนีสมองหน้าของแอนเจลิก้า เธอรู้ดีว่าแอนนั้นหวังดีและเป็นห่วงเธอมากๆ แต่ทว่าเธอยืมเงินของเพื่อนมาไม่ได้หรอก! เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีใช้คืน

เจนนีสคือลูกสาวคนโตของตระกูลแอชรีย์..ตระกูลเคาน์ผู้เก่าแก่ ที่ครั้งหนึ่งเราเคยมีเงินทองมากมายจนเธอได้ใช้ชีวิตอย่างดีเลิศในฐานะของคุณหนูแอชรีย์ ทว่าวันที่ท่านแม่หนีไป เรื่องราวมันก็เริ่มแย่ลงเพราะว่าท่านพ่อใช้ชีวิตอยู่เหมือนกับคนใจสลาย และเธอก็เข้ามาอยู่ในร่างของเจนนีสในวัยสิบสองที่บัดซบสุดๆ ไปเลย ท่านพ่อพาแม่เลี้ยงเข้ามาในบ้าน พร้อมกับลูกสาวที่แสนนางรักของแม่เลี้ยง นั่นก็คือนางเอกของเรื่องนี้ ลิเวีย แอชรีย์ น้องสาวต่างแม่ของเธอ

ตามเนื้อเรื่องบรรยากาศภายในบ้านของแอชรีย์ไม่ได้แย่สักเท่าไหร่ เพราะว่าทั้งแม่เลี้ยงและน้องสาวค่อนข้างเคารพเจนนีสมากๆ ส่วนพ่อของเธอ..เขาคือตัวภาระที่นอกจากจะติดสุราอย่างหนักก็ยังเอาเงินไปลงกับการพนันจนหมด

คฤหาสน์ที่แสนหรูหรามีเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น เราไม่มีเงินจ้างคนใช้ หรือว่าคนสวน งานในบ้านมีเพียงแค่แม่เลี้ยงและน้องสาวของเธอเท่านั้นที่ทำ ส่วนเธอมีหน้าที่หาเงิน..

เด็กสาวที่จะต้องขึ้นมาเป็นหัวหน้าครอบครัวตั้งแต่อายุสิบสี่ปี แน่นอนว่าเจนนีสทำงานทุกอย่างที่ได้เงิน ตั้งแต่รับจ้างล้างจาน รับสอนหนังสือ และตอนนี้ดูเหมือนชีวิตของเธอจะดีขึ้นมาหน่อยเพราะว่าเธอได้เอาความสามารถเรื่องการตัดชุดจากชาติที่แล้วมาประยุคใช้..

ชาติที่แล้วเธอเป็นแม่บ้านที่ไม่ได้ทำงาน หน้าที่ของเธอคือการดูแลลูกสาวทั้งสองคนและทำความสะอาดบ้าน เป็นแม่บ้านที่รอสามีกลับมาจากทำงาน..วันไหนที่เขากดดันกับการทำงานเขาก็จะอารมณ์ไม่ดีจนพาลโกรธเธอและลูกสาว

เพราะแบบนั้นเธอถึงป่วย งานบ้านและการเลี้ยงลูกไม่ได้ยากเย็นอะไร แต่ที่ลำบากใจคือความกดดันจากสามี เธอตายเพราะโรคร้าย..และจากมาอย่างหมดห่วงโดยการฝากลูกสาวทั้งสองเอาไว้กับแม่ของตัวเอง เธอทำประกันชีวิตเอาไว้เยอะพอสมควรก็เลยมีเงินจำนวนหนึ่งเอาไว้ให้ทั้งแม่และลูกสาว ส่วนสามี..เราอยู่ด้วยกันทุกวัน นอนข้างกันทุกคืนแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าความรักของเรามันหมดลงวันไหน เมื่อไหร่ไม่รู้ที่การอยู่ด้วยกันกับเขามันคือความกดดันที่ไร้ทางออก เขามักจะดุด่าเธอและลูกอยู่เสมอว่าพวกเราคือภาระ แต่พอเธอจะออกไปทำงานเขากลับบอกการจ้างคนอื่นเลี้ยงลูกมันแพงเกินไป..

สำหรับเธอแล้ว ความรักมันดีแค่ตอนแรกเท่านั้นเอง..และเพราะว่าเธอมีลูกสาว เธอจึงเริ่มเรียนตัดเสื้อผ้า เพื่อให้ลูกสาวทั้งสองได้สวมใส่ ตัดไปตัดมาก็เลยถนัดและพอทำขายได้บ้างในชาติที่แล้ว

แต่ชาตินี้ในตอนที่เธอลืมตาขึ้นมาแล้วพบเจอแม่เลี้ยงที่กำลังนั่งร้องไห้และน้องสาวที่จับมือเธอเอาไว้แน่น มันทำให้เธอไม่ได้รู้สึกกดดันเลยสักนิดที่ตัวเองจะต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว เพราะพวกเขาคือคนในครอบครัวต่างหากไม่ใช่ภาระ คนที่เป็นภาระจริงๆ คือพ่อของเธอ

“ข้ายังไม่ได้บอกอย่างนั้นหรือว่าในงานนี้จะต้องมีผู้ติดตามด้วยถึงจะเข้าไปได้ และ..ข้าว่าจ้างเจ้าไปเป็นผู้ติดตามของข้าได้ไหม..”

แอนเจลิก้ากะพริบตาถี่ๆ เพื่อมองหน้าของเจนนีส นางรู้ดีว่าถึงแม้ภายนอกเจนนีสจะดูเหมือนกับว่านางเป็นคนเข้าถึงยากแต่จริงๆ แล้วเพื่อนของเธอใจดีและเห็นใจคนอื่นๆ มากๆ ไม่มีใครที่ไหนที่จะทำใจยอมรับแม่เลี้ยงและน้องสาวนอกสมรสของพ่อตัวเองได้หรอก มีแค่เจนนีสคนเดียวนี่แหละ

“แอน..เจ้ากำลังทำให้ข้าลำบากใจ”

แอนหัวเราะเสียงใส

“ไม่ลำบากใจหรอกเพราะว่าข้ามั่นใจว่าเจ้าจะต้องไปร่วมงานกับข้า เจน..ข้าอยากให้เจ้าออกมาจากที่นั่นนะ พาแม่เลี้ยงและน้องสาวของเจ้าไปหาเช่าบ้านอยู่สักหลังเป็นไง ข้าพึ่งได้รับกรรมสิทธิ์ที่ดินจากท่านพ่อมา เป็นบ้านเล็กๆ หนึ่งหลังที่อยู่ใจกลางเมืองเลยนะ และเรื่องเงินข้ามีเยอะมากแล้ว เพราะอย่างนั้นข้าจะรับค่าเช่าเป็นชุดเดรสที่ทำจากมือของเจ้าสามชุดต่อเดือนเป็นไง?”

ในชีวิตที่มืดมนของเจนนีส คงจะมีแอนเจลิก้าที่เป็นแสงสว่างเพียงอย่างเดียวของเธอเลยล่ะ

“เจ้าไม่ได้ใช้ชีวิตเป็นชนชั้นสูงอยู่แล้วเพราะอย่างนั้นปล่อยมือออกจากแอชรีย์เถอะนะ ให้งานนี้เป็นงานสุดท้ายที่เจ้าจะออกงานในฐานะเลดี้แอชรีย์..”

ที่จริงเธอคิดเรื่องนี้มานานพอสมควร เป็นชนชั้นสูงแล้วอย่างไรกัน เพราะว่าเธอไม่ได้ใช้ชีวิตในฐานะเลดี้เลยสักนิด

“ตกลงแอน ข้าจะไปงานเลี้ยงกับเจ้าในคืนนี้ พร้อมกับ..ส่งชุดเดรสที่ทำสุดฝีมือไปให้เจ้าเดือนละสามชุด”

“เช่นนั้นคืนนี้ไปเจอกันที่ทะเลสาบตอนหนึ่งทุ่ม ข้าจะให้คนขับรถม้าไปรับเจ้า”

เจนนีสพยักหน้าก่อนที่เธอจะหอบข้าวของกลับมาที่บ้าน เธอเช่าร้านตัดชุดที่ในเมืองเอาไว้ และใช้เวลาส่วนใหญ่ที่นั่นเพราะกลับไปที่บ้านแม่เลี้ยงและลิเวียจะต้องมาช่วยงานเธอ ซึ่งเจนนีสคิดว่าการที่ทั้งสองคนทำงานในคฤหาสน์ที่ใหญ่โตเช่นนั้น ก็น่าจะเหนื่อยมากพอแล้ว เธอจึงไม่เคยเอางานกลับไปทำที่บ้านเลยเพราะต้องการให้ทั้งสองคนได้พัก

เจนนีสเดินเข้าไปในบ้านของตัวเองผ่านทางประตูด้านหลัง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อพบว่าหน้าบ้านของเธอมีรถม้าที่จอดเทียบอยู่ด้านหน้า

บ้านที่ไม่เคยมีแขกมาเพราะว่าแอชรีย์มีแค่เปลือกนอกเท่านั้น การจะมีคนมาที่นี่ มีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้นคือพ่อของเธอจะต้องสร้างเรื่องอะไรเอาไว้อีกเป็นแน่

เจนนิสปรา

Unfold