คนที่รักคุณ
READING AGE 18+
เพราะความใกล้ชิดเลยทำให้มีใจ กลายเป็นเลยเถิด จะรับผิดชอบ แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับดอกฟ้าอย่างเธอ
รักครั้งเก่า ...
“ อยู่กับพี่ ฉันคงอดตาย ส่วนลูกอะฉันไม่เอาไปเป็นภาระหรอก ” หลังๆมาเธอมักจะชวนทะเลาะบ่อยขึ้น
“ พี่…สัญญาว่าพี่จะหาเงินให้ได้มากๆ อย่าเพิ่งทิ้งพี่ไปนะ ฝน ”
“ เสียเวลาชะมัด ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าพี่รักฉันก็ปล่อยฉันให้เจอคนที่ดีกว่าสิ ”
“ ไม่…ฝน พี่ขอร้องล่ะ ลูกยังต้องการแม่นะ ฝนจะทิ้งลูกของเราได้ลงคอเชียวเหรอ? นั้นมันเด็กหนึ่งขวบเองนะ เขายังต้องการแม่ ” ลูกเริ่มจะเดินเตาะแตะได้แล้ว พูด ออ แอ เรียก ป้อ แมะ ได้บ้าง
“ ฉันก็ไม่ได้เอาลูกไปทิ้งถังขยะหนิ แค่ทิ้งให้อยู่กับพ่อเขามันผิดเหรอ? อืม ลืมไปว่า ฉันยังไม่บอกพี่เลยว่า ความรักของเรามันจบลงแล้ว ฉันไม่ได้รักพี่แล้วและไม่รู้จะฝืนทนไปเพื่ออะไรอีก ”
“ ฝน พี่ขอร้องล่ะช่วยอยู่กับพี่จนลูกโตได้ไหม พี่สัญญาว่าจะหาทุกอย่างที่ฝนต้องการมาให้ได้ นะ นะ ”
คนตัวสูงคุกเข่าลงพร้อมกอดขาของคนเป็นเมีย ความรักที่ผ่านมายอมรับว่ามันเริ่มจืดจาง คงเพราะมีอุปสรรคมากมาย ทำให้ทะเลาะกันบ่อยขึ้น แต่ที่เขาต้องอยู่ก็เพราะลูก เขาไม่อยากให้ลูกมีปมด้อย ถ้าถามว่ายังรักไหม ตอบได้นะว่าภายในใจลึกๆยังรักอยู่
“ โอ๊ยย ก็บอกว่าเราเลิกกันเถอะ พี่หันไปดูสภาพตัวเองบ้างสิ พี่ต้องให้ฉันทนความลำบากกับพี่ไปถึงไหนกัน ข้าวสารกรอกหม้อก็ยังไม่มี จะพาฉันไปอดตายหรือไง ” จะมีได้ไง ทุกวันนี้เขาเป็นคนหาเงินเข้าบัานเองหมด แต่ฝนเอาเงินเดือนตัวเองไปช้อปปิ้งตลอด ไม่เคยช่วยเหลือหรือจ่ายหนี้สินเลย...
รักครั้งใหม่
“ เปล่าหรอกค่ะ วันนี้หนูลา ”
“ ครับ? ลาเพื่อจะดูแลน้องสนเหรอ? ”
“ ค่ะ หนูไม่อยากทิ้งน้องสนไว้ เลยลาค่ะ ” เริ่มก้มหน้าลงเพราะน้ำเสียงอีกคนเริ่มห้วน
“ ทำไมทำแบบนี้ พี่รู้สึกผิดมากเลยนะ ที่ทำให้หนูเสียการเสียงานเพราะภาระของตัวเองอะ ” น้ำเสียงดุมาเชียว
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องสนสำคัญกว่านะคะ หนูเห็นน้องเขาตัวร้อนจี๋ก็เลยอยู่ดูแล ”
“ พี่บอกแล้วไง ของส่วนตัวพี่กับลูก หนูไม่ต้องเอาเงินออกมาซื้อไง ”
“ พี่จะเกรงใจทำไมคะ? อีกไม่นานเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะคะ หรือในอนาคตพี่ที่วาดไว้ไม่มีหนูอยู่กันแน่ ” จ้องดวงตาคมกลับไป
“ ไม่ใช่อย่างนั้น พี่ไม่ได้เกรงใจ แต่คนอื่นจะมองว่าพี่เกาะหนูกินนะ แล้วภาระของตัวพี่จะให้หนูรับได้ไง หนูต้องมารับภาระของพี่ มันถูกต้องแล้วเหรอ? ”
“ ช่างมันค่ะ อย่าเก็บมาใส่ใจเลย แล้วอีกอย่างที่เราคบกัน ไม่มีใครรู้เลยนะคะ ”
Unfold
บทที่ 26 มีความสุข
เขาก็รีบเก็บข้าวของที่สำคัญใส่เต็มกระเป๋า แล้วขับรถไปยังตำบลใกล้เคียง ซึ่งมันกันดารกว่าหมู่บ้านเขาอีก ห่างไกลความเจริญมาก เขาขับรถมาประมาณครึ่งชั่วโมงจึงถึงหมู่บ้าน ไม่รู้จะไปเริ่มหาจากที่ไหนก็ตรงไปบ้านผู้ใหญ่ก่อน เขาพอจะสนิทกันระดับหนึ่งเพราะผู้ใหญ่โตเป็นเพื่อนพ่อเขา แต่พอถึงบ้านผู้ใหญ่ก็ไม่ได้……
Waiting for the first comment……