KANATLARIN SESSİZLİĞİ

yazarozgekarail Fantasy

Denvor geceleri farklı nefes alırdı. Gökyüzü sanki başka bir evrene açılıyor, sokak lambalarının altında uzayan gölgeler sessizce fısıldaşırdı. Elara Walker, gözlerini gri pencere perdesinden dışarıya dikerken bunu ilk defa fark etmişti. Şehirdeki her şey — siren sesleri, soğuk kaldırımlar, uzak neonlar — hayatın sanki üzerine çöken bir sır gibi varlığını hissettiriyordu.On yedi yaşındaydı. Kendine ait bir dünyası yoktu ama içine doğduğu hayatla da barışık sayılmazdı. Anne ve babasının arasında sıkışıp kalan sessizlikler, yaşanmamış mutlulukların yankısıydı. Ve şimdi, her şeyden kaçıp Nemoris adında, haritada yerini bile zor bulduğu bir kasabaya taşınıyorlardı. “Yeni bir başlangıç,” demişti annesi. Ama Elara’nın içindeki his, bu başlangıcın sıradan olmayacağı yönündeydi.Son geceyi Denvor’da geçirirken uykusuzluğun gölgesine sığınmıştı. Kalbinin derinliklerinde bir şey kıpırdıyordu; ne isim verebildiği bir korku, ne de tamamen bir heyecan. Sanki uzaktan gelen bir çağrıydı bu. Gözlerini kapattığında, karanlık içinde bir çift göz beliriyordu — ateşin soğuk yüzünü andıran, tanımadığı ama ürkütücü biçimde tanıdık gelen bir bakış. Ve o anda, kalbinde yabancı bir isim yankılandı:Lucien.Henüz kim olduğunu bilmiyordu. Ama Raphien çoktan onu görmüştü.

Unfold