INTRO
ฉันยืนมองผู้ชายคนหนึ่งโดนแฟนปฏิเสธทั้งยังเอาผู้ชายคนใหม่มาเยาะเย้ยเขานอกจากจะโดนนอกใจแล้วยังเจ็บใจซ้ำอีกทำไม่คนคนหนึ่งต้องโดนขนาดนี้ด้วย
ไม่รู้ทำไมตัวฉันถึงยังยืนอยู่ตรงนี้ไม่ยอมไปไหนจดจ้องแค่แผ่นหลังกว้างที่ยืนนิ่งอยู่กับที่เหมือนโดนแรงดึงดูด
อาจเพราะสงสารหรือเพราะฉันพึ่งเจอสถานการณ์แบบนี้มาเลยเห็นใจเขารู้ตัวอีกทีฉันก็เดินมาหยุดอยู่ตรงนั้นแล้วยิ่งเข้ามาใกล้ยิ่งเห็นแผ่นหลังเขาสั่นไหว
ร้องไห้สินะ..น่าสงสารจัง
“ขอโทษนะแต่ว่า..อย่าเสียใจไปเลยถ้าเศร้าก็ร้องไห้ให้พอแล้วเริ่มต้นใหม่ชีวิตของนายยังมีอะไรอีกเยอะ”
“...”
“ไม่ได้อยากยุ่งนะแต่ว่าฉันก็พึ่งโดนแฟนนอกใจมาเหมือนกันเลยคิดว่านายคงจะเสียใจมากและต้องการใครสักคนในตอนนี้”
ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วบริเวณหลายคนอาจจะมองข้ามและเดินผ่านไปต่างคนต่างไม่สนใจแต่ไม่ใช่กับเธอ ในเมื่อความเจ็บปวดเล็กน้อยของเรามันอาจจะมากมายจนสาหัสสำหรับใครบางคนก็ได้เธอแค่รู้สึกว่าควรอยู่ตรงนี้เหมือนอย่างตอนที่โดนแฟนนอกใจฉันก็ยังต้องการใครสักคนที่จะอยู่รับฟังปัญหา
ร่างบางในชุดนักศึกษาถูกระเบียบรวบผมเป็นหางม้าและใส่แว่นสายตายืนนิ่งมองอีกคนที่สูงกว่าเธอหลายเท่าเวลาผ่านไปสักพักเลยทำให้เธอมีเวลาได้สังเกตเขามากขึ้น
คนตรงหน้าเธอค่อนข้างสูงมากผิวขาวจัดใส่เสื้อช็อปสีแดงเหมือนนักศึกษาคณะวิศวกรรมและที่สะดุดตาคงจะเป็นผมสีแดงเพลิงของเขาที่เธอแอบคิดว่าเขาคงเป็นผู้ชายที่มั่นใจในตัวเองมากทีเดียว
เธอไม่เคยเจอผู้ชายย้อมผมจัดจ้านแบบนี้มาก่อน
“ถ้าอยากร้องหรือระ!”
“ไสหัวไป!”
เขาตวาดเสียงดังจนเธอสะดุ้งตกใจกับความก้าวร้าวของเขา ทำไมต้องเสียงดังด้วยพูดดีๆ ก็ได้เธอเข้าใจแค่เป็นห่วงเอง
“เอ่อ..ขอโทษแค่เป็นห่วง”
“น่ารำคาญ!!”
“ถ้านายโอเคแล้วฉันก็จะไปแต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกได้นะ”
“ถ้ายังไม่ไปฉันจะไปเอง”
ร่างสูงที่ฉันยังไม่เห็นใบหน้าเดินหนีไปโดยที่ฉันยังไม่ทันจะได้พูดอะไรเอาเถอะถือว่าเธอทำดีที่สุดแล้วเขาคงจะอายถ้าร้องไห้ให้ใครเห็น
ผู้ชายคนนั้นเดินไปจนสุดท้ายตาฉันเลยหมุนตัวเพื่อเดินทางกลับที่พักบ้างเนื่องจากฉันเข้ามาเรียนมหาลัยได้สองปีแล้วส่วนบ้านอยู่ชลบุรีเลยต้องเช่าหออยู่แถวมหาลัยฉันเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สองคณะอักษรศาสตร์เอกภาษาจีน พินอิน คือชื่อของฉันสาวเนิร์ดประจำคณะนั่นเอง!
กึก!
ปลายเท้าเหยียบโดนวัตถุบางอย่างบนพื้นเมื่อขยับปลายเท้าออกปรากฏเป็นโลหะสีเงินที่รูปร่างเหมือนเกียร์เธอเลยก้มลงไปหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นเกียร์และข้างกันก็มีสร้อยสีเงินอยู่แต่ตัวสร้อยขาดออกจากกันทำให้เกียร์ตกแยกออกจากสร้อย
เป็นของผู้ชายคนนั้นรึเปล่านะ
พินอินพลิกดูอีกด้านของเกียร์ก็มีชื่อสลักไว้ว่า T ตัวอักษรตัวเดียวเนี่ยนะแล้วจะเอาไปคืนได้ที่ไหนกันหรือจะทิ้งไว้ที่เดิมดีไม่เอาเผื่อมันของสำคัญของเขาถ้าหายจะแย่เอาช่วยแล้วต้องช่วยให้ถึงที่สุด
ร่างบางหันรีหันขว้างก่อนจะไปสะดุดตากับร้านคาเฟ่ขนาดเล็กเธอเดินไปที่ร้านก่อนจะบอกพนักงานว่าถ้าเห็นผู้ชายผมสีแดงตัวสูงผิวขาวมาแถวนี้รบกวนให้โทรหาเธอหน่อยเผื่อเขาตามหาของสำคัญและไม่ลืมที่จะทิ้งเบอร์ติดต่อไว้
ครืนนน
“สวัสดีค่ะแม่”
“พินอิน ทำอะไรอยู่ลูกแม่รบกวนไหม”
“กำลังจะกลับหอ แม่มีอะไรรึเปล่าคะ”
“สัปดาห์นี้กลับบ้านไหมลูกคุณย่าถามหาแน่ะ”
“กลับก็ได้ค่ะช่วงเปิดเทอมไม่ค่อยมีอะไรมาก”
“จ้า แม่จะได้บอกคุณย่าไว้”
“ทำขนมเทียนไว้ให้หนูด้วยนะคะ”
“อยากกินก็กลับมาทำสิลูกคนนี้”
“ก็แม่ทำอร่อย หนูอยากกินฝีมือแม่นี่คะ”
“เดี๋ยวแม่ทำไว้ให้ก็ได้”
“แม่น่ารักที่สุดเลย ขอบคุณนะคะ”
“จ้ะ งั้นแค่นี้นะลูกรีบกลับหอเถอะเดี๋ยวค่ำ”
“ค่าา สวัสดีค่ะ”
พินอินเก็บโทรศัพท์ลงในถุงผ้าอย่างหวงแหนเพราะพ่อซื้อให้เธอตอนสอบติดมหาลัยก่อนที่ท่านจะกลับไปทำงานที่แท่นขุดเจาะ
พ่อทำงานเป็นวิศวกรที่แท่นขุดเจาะน้ำมันนานครั้งถึงกลับบ้านเพราะการเข้าออกแท่นขุดเจาะต้องรอเฮลิคอปเตอร์มารับดังนั้นช่วงที่กอบโกยพ่อก็พยายามทำให้เต็มที่เงินเดือนดีเพราะพ่อต้องส่งฉันเรียนแต่ท่านก็พลาดโอกาสในการใช้ชีวิตเช่นกันดังนั้นฉันเลยรักและเคารพพ่อมาก
ระหว่างทางกลับหอทำให้เธอคิดถึงคนที่เคยเดินกลับด้วยกัน ภูผา เขาเป็นแฟนเก่าของฉันเราเป็นเพื่อนที่โรงเรียนเมื่อเข้ามหาลัยปีหนึ่งเขาก็เริ่มเข้าหาและจีบฉันด้วยหลายๆ อย่างที่เขาทำให้รวมถึงการแสดงความจริงใจสุดท้ายฉันเลยใจอ่อนและตกลงคบกับเขา
พวกเราคบกันเป็นระยะเวลาหนึ่งปีท่ามกลางสายตาของผู้คนที่ไม่เห็นด้วยไม่ว่าจะคนนอกหรือคนสนิทอย่างพวกเพื่อนเขาก็ตามส่วนฉันไม่ได้แคร์อยู่แล้วเพราะแทบจะไม่มีใครรู้จักฉันเลยอย่างที่บอกฉันมันคนเฉิ่มเฉยไม่สุงสิงกับใครทำให้หลายคนกังขากับความสัมพันธ์ของเรา
เขาที่เป็นถึงหนุ่มคณะแพทย์และโดนพูดถึงในเพจเม้าท์มอยเซเลบมหาลัยบ่อยๆ ถึงความหล่อและมีสิทธิ์ติดท็อปสิบหนุ่มฮอตมหาลัยแอลก็ได้ถ้าหากรุ่นพี่จบไป
ฉันเคยคิดว่าทำไมคนอย่างเขาถึงมาจีบฉันคำตอบที่ได้เขาบอกว่าชอบฉันตั้งแต่เรียนมัธยมซึ่งฉันไม่เคยรู้นี่คือคำตอบของเขา เราคบกันได้ปีหนึ่งและเขาก็ขอเรื่องอย่างว่าแต่ฉันยังไม่พร้อมเลยปฏิเสธไปเขาก็โอเคไม่เซ้าซี้ต่อจนเมื่อเดือนที่แล้วเขาตื้อเรื่องนี้บ่อยมากแต่ฉันก็ไม่ยอมจนไปเจอเขาจูบกับผู้หญิงคนอื่นถึงได้รู้ว่าเขานอกกายมานานแล้วและเหตุผลคือฉันไม่ยอมให้เขา
ถ้าเขาไม่โอเคก็ควรบอกว่าไม่โอเคไม่ควรมาทำลับหลังแบบนี้เมื่อจับได้นึกว่าเขาจะสำนึกเปล่าเลยภูผาโทษว่าเป็นความผิดของฉันและขอเลิกตรงนั้นเลย
ถามว่าเจ็บไหมบอกเลยว่าโคตรเจ็บเพราะแผลมันยังสดใหม่อยู่คงต้องใช้เวลาสักพักแต่ไม่นานคงจะดีขึ้นเอง
ฉันหวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะ….
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.