วันนั้นเมื่อ 4 ปีก่อน เธอไม่ได้สูญเสียแค่พ่อกับแม่ แต่ค่อยๆ สูญเสียเพื่อนสนิทอย่างอัยยาไปด้วย ด้วยความที่เรียนคนละที่ สถานะทางสังคมที่แตกต่าง และการหลงรักผู้ปกครองที่เป็นพี่ชายของเพื่อน ทุกอย่างทำให้เธอละอายใจเกินกว่าจะคบกับ อัยยาต่อ
“งั้นพรีมคิดว่าตัวเองมีดีอะไรถึงคิดว่าคนแบบพี่จะต้องยอมนอนกับเด็กไร้เดียงสาแบบพรีม” ลองดูอีกสักตั้ง เขามั่นใจว่าจะทำให้เธอยอมถอยร่นได้ในที่สุด
พีรดาก็ตอบไม่ได้ ไม่ได้คิดด้วยว่าเขาจะถามอะไรแบบนี้
“งั้นเราก็ใช้วิธีทางวิทยาศาสตร์ก็ได้ค่ะ...” เผลอยกมือขึ้นยันอกแกร่งตอนถูกเขารวบเอวเข้าไปใกล้ รีบหันหนีเพราะคิดว่าบางทีอาจจะถูกเขาจูบ
“ไม่ พี่ชอบนอนกับผู้หญิง พี่จะไม่ไปชักในถ้วยแล้วเอาไปใส่ท้องพรีมหรอกนะ”
พีรดาหัวใจเต้นแรงมากกับสิ่งที่ได้ยิน พยายามไม่มองสบตากับคนที่ก้มลงมาจนจมูกโด่งเกือบจะโดนแก้ม
“ถ้าพรีมบอกว่าเตรียมตัวมาแล้ว งั้นพี่ขอลองของนิดๆ หน่อยๆ พรีมก็น่าจะเตรียมตัวเตรียมใจมาแล้วใช่ไหมล่ะ” กดหอมไปตามซอกคอขาวเนียน
อยากจะรู้นักว่าถ้าถูกเขารุกไล่ ทำท่าหื่นกามเข้าใส่ คนแบบเธอหรือจะไม่กลัวจนหัวหด
“พะ พรีม...” เม้มปากแน่น เกือบเผลอร้องห้ามว่า ‘อย่า’
“แล้วถ้าพี่เริ่มทำแบบนี้ล่ะ”
ตากลมโตเบิกกว้างเพราะไม่คิดว่ามือแกร่งจะเคล้นคลึงมาที่หน้าอกตัวเอง แรงขยำขยี้นั้นไม่เบามือเอาเสียเลย
“หรือแบบนี้ด้วย”
“อื้อ...” แล้วก็ไม่คิดว่าจะถูกเขาปล้นเอาจูบแรกไปด้วย เคยนึกจินตนาการ เพ้อฝันว่ามันจะอ่อนหวานกว่านี้ แต่นี่กลับถูกตะโบมจูบดูดดึงริมฝีปากอย่างเอาแต่ใจ
พออนลรู้สึกได้ว่านี่คือจูบแรกของคนที่ยืนเนื้อตัวสั่นอยู่ในวงแขน ก็ลดความมุทะลุเอาแต่ใจ ประคองแก้มนุ่ม ก่อนจะค่อยๆ และเล็ม ดูดดึงจนริมฝีปากจิ้มลิ้มบวมเจ่อ
พีรดาเคลิบเคลิ้ม วูบวาบไปทั่วทั้งใบหน้า รสจูบมันดีขึ้นเรื่อยๆ และก็เย้ายวนจนเธอถึงกลับเฝ้าตามติดจูบกลับไปอย่างเงอะๆ งะๆ และพอเขาถอนจูบออก ก็ถึงกับปรือตามองตามด้วยความรู้สึกแสนเสียดาย
“แค่นี้ก็รู้แล้วว่าพรีมไม่มีทางรองรับอารมณ์พี่ไม่ไหวหรอก อย่าเอาอนาคตตัวเองมาแลกกับสิ่งใดๆ ก็แล้วแต่ที่พรีมคิดจะทำ” ลูบบ่าเล็กเบาๆ อยากปลอบประโลมเธอทางอ้อม
“พี่ไฟมีผู้หญิงคนอื่นเหรอคะ” โพล่งถามสิ่งที่คาใจ
“เปล่า...แต่ถึงไม่มี พี่ก็คงรับพรีมมาเป็นเมียไม่ได้หรอก”
“แต่พรีม...”
มองใบหน้าหวานที่สลดลงทันตาเห็น นี่เธออยากเป็นผู้หญิงของเขาจริงๆ ใช่ไหม
“เราลองกันใหม่ได้ไหมคะ พรีมจะพยายามให้มากขึ้น...หรือจะให้พรีมลองแก้ผ้าให้พี่ดู ดีไหมคะ”
“อืม...” แก้ผ้าเลยเหรอ “พรีมฟังที่พี่พูดไม่เข้าใจตรงไหน มีอะไรที่ไม่เข้าใจ...พี่ก็บอกแล้วว่าพี่ยินดีส่งเสียเราจนเรียนจบ และก็ไม่ได้อยากได้อะไรตอบแทนเลย พี่ยินดีจะปล่อยเราไปใช้ชีวิตตามปกติ มันไม่ดีตรงไหน”
“พรีมทราบค่ะ”
“งั้นพรีมก็ควรจะรับข้อเสนอ แล้วก็รีบออกไปใช้ชีวิตในแบบที่อยากเป็น...”
“ก็นี่แหละค่ะที่พรีมอยากทำ พรีมอยากอุ้มท้องลูกของพี่ ตอบแทนบุญคุณ...” สะอื้นเบาๆ เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของคนตรงหน้า “ถ้าไม่มีพี่ไฟในวันนั้น ชีวิตพรีมก็คงเป็นได้แค่คนใช้ในบ้านคุณป้า เพราะมีพี่ไฟ พรีมถึงมีวันนี้...เพราะฉะนั้น พรีมขอยืนกรานค่ะ ไม่ว่าจะวิธีไหน พรีมก็เต็มใจอุ้มท้องให้ทายาทของพี่ค่ะ”
“แล้วการที่พรีมดื้อกับพี่แบบนี้ เธอเรียกนี่ว่าการตอบแทนบุญคุณด้วยไหม” ก็ยังดีที่อีกฝ่ายหน้าสลดลงทันตาเห็น
“ขอโทษค่ะ” มือเล็กกระพุ่มไหว้ น้ำเสียงสั่นเครืออย่างไม่สามารถห้ามความรู้สึกตัวเองได้
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.