So nonny
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY So nonny
บริการ มาเฟียเถื่อน
Reads
เนื้อหาเหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18+ ขึ้นไป ผู้ที่มีาอายุ 18+ ควรได้รับคำแนะนำ เนื้อหากล่าวถึง วงการสีเทา คำหยาบคายและฉากกระทำที่รุนแรงอาทิเช่น การต่อสู้ ฉากร่วมเพศระหว่างชายหญิง ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
Updated at
ผ่อนรัก หนี้มาเฟีย
Reads
INTO วันเปิดภาคเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง การเคลื่อนไหวฝีเท้าปริศนาเดินเข้ามาท่านกลางเสียงคุยกันของเหล่านักเรียนมัธยมปลาย ร่างเล็กสมส่วนอยู่ในชุดนักเรียนมัธยมปลายแขนยาวพร้อมผมทักเปียผูกด้วยโบสีขาวสองข้าง บนบ่ามีกระเป๋าเป้สะพายหลังอยู่ "นักเรียนทุกคนคะ นี้คือปาริฉัตรนักเรียนคนใหม่ที่พี่งย้ายเข้ามา อาจารย์อยากให้นักเรียนต้อนรับเพื่อนด้วยนะคะ" เมื่อได้ยินเสียงของอาจารย์ที่ปรึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมปลายปีที่หกทุกคนก็ละสิ่งสนใจและมองมายังหน้าห้อง "ครับค่ะ" นักเรียนทั้งชายและหญิงขานรับ "ปาริฉัตรเดี๋ยวเลือกที่นั่งได้ตามใจชอบเลยนะ" "ขอบคุณค่ะอาจารย์" ปิ่นโตยกมือไหว้ขอบคุณอาจารย์แล้วกวาดดวงตากลมโตมองหาที่นั่ง จนพบทีว่างก็เดินไปหย่อนตัวนั่งลง ซึ่งเป็นที่นั่งข้างกลุ่มเด็กเกเรลูกคนมีอำนาจของโรงเรียนนี้ "เธอชื่ออะไร" บรรยากาศในห้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมและเสียงห้วนของใครบางคนก็เอ่ยถามขึ้น "เราชื่อปิ่นโต" "ทำไมถึงย้ายมาเทอมสองล่ะ มีปัญหาครอบครัวหรอ" "มีเหตุผลจำเป็นนิดหน่อย" "เธอจบไปแล้วนี่ ทำไมถึงเริ่มมาเรียนใหม่ล่ะ" "…" ปิ่นโตช้อนตามองคนข้างกายแล้วลอบกลืนนํ้าลายลงคอ เธออุตส่าห์ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้แล้วเริ่มเรียนอย่างสงบแต่มันก็มีคนรู้จนได้ ใช่แล้ว เธอกลับมาเรียนเทอมสองใหม่เพราะมันใกล้จะจบแล้วแต่มันก็เกิดปัญหาขึ้น และที่เข้าโรงเรียนเอกชนแห่งนี้ได้ก็เพราะเงินที่แพรวาให้ยืม ยืมรอบที่สองโดยที่แพรวาปิดบังคุณอาจอมโหดของตนเองเอาไว้อีกครั้ง "ไม่อยากตอบแบบนั้นหรอ ถึงได้เงียบใส่กัน" "เราตั้งใจเรียนดีกว่านะ" ปิ่นโตรีบตัดบทเพราะไม่อยากพูดเรื่องนี้ ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากรับเงินจากแพรวาเป็นรอบที่สองเลยแม้น้อย เพียงแต่มันจำเป็นหากเข้าโรงเรียนรัฐบาลก็คงต้องเริ่มเข้ามัธยมศึกษาปีที่สี่ใหม่ซึ่งมันต้องเสียเวลาอีกตั้งสามปี ปิ่นโตเลยเลือกที่จะเข้าที่นี้เพื่อเรียนอีกเทอมเดียวแล้วรีบจบ "เธอรู้รึเปล่าว่าไม่เคยมีใครเมินคำพูดของฉันขนาดนี้เลย" ริว ยังพูดออกมาเมื่อเห็นท่าทีของปิ่นโตที่ไม่ค่อยสนใจคำพูดของตนเองเท่าไหร่ ซึ่งเขาไม่ชอบเอาเท่าไหร่นักเพราะปกติ ทุกคนก็ต่างก้มหัวยอมตอบเขาทุกอย่างที่อยากรู้แม้จะรู้ว่ากำลังโดนปั่นประสาทแต่ก็ต้องตอบ หากไม่ตอบก็คงจะโดนรังควานมากกว่าเดิม นั้นก็แปลว่าปิ่นโตกำลังไม่รู้ตัวว่าเธอกำลังเจอกับคนประสาทเข้าให้ "เราไม่ได้ตั้งใจจะเมินคำพูดของนายเลย แค่ตอนนี้มันเป็นเวลาเรียน หลังจากนั้นนายอยากรู้อะไรค่อยถามเราได้มั้ย" ปิ่นโตใช้นํ้าเย็นเข้าลูบ และการกระทำของกลุ่มริวนั้นก็เป็นที่สังเกตของอาจารย์จนเธอต้องเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างโต๊ะปิ่นโต "ในคาบเรียนของอาจารย์นักเรียนไม่คุยกันนะคะ ปาริฉัตรย้ายมานั่งข้างหน้า พรุ่งนี้อาจารย์จะให้หัวหน้าห้องจัดที่ให้ใหม่" "ค่ะ" ปิ่นโตพยักหน้าตอบแล้วหอบเอาข้าวของของตนเองย้ายไปนั่งด้านหน้าใกล้กับอาจารย์ และสิ่งที่อาจารย์ทำก็เพราะไม่อยากให้นักเรียนใหม่อย่างเธอถูกหาเรื่องและเพื่อจะตักเตือนให้ระวังตัว เพราะโรงเรียนแห่งนี้มันโรงเรียนของคนแข่งขันกันได้ดีและขี้อิจฉา นักเรียนทุกคนล้วนเป็นศัตรูกัน 17.00 น. ตอนนี้เป็นเวลาตกดินของวันแล้วหลังจากที่ไปเรียนวันแรกปิ่นโตก็นั่งรถบัสกลับมาและเดินเข้ามาในซอยของบ้านอีกนิด เธอหยุดยืนอยู่หน้าบ้านเพื่อจะคว้าหากุญแจในกระเป๋าเป้ขึ้นมาเปิด แต่ค้นอยู่สักพักสายตาก็เหลือบเห็นจดหมายแปะที่หน้าประตู 'แม่กับยายออกมาตลาด ปิ่นอาบน้ำและรอกินข้าวเย็นได้เลยนะ' ปิ่นโตฉีกยิ้มหวานรู้สึกได้รับความอบอุ่น ก่อนจะปรากฏเห็นว่ารั่วบ้านไม่ได้ล็อก เธอแอบแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรเดินเข้าไปภายในตัวบ้าน คนตัวเล็กวางกระเป๋าเอาไว้แล้วคว้ามือขึ้นที่จะเปิดไฟ แต่พอจะกดโดนสวิตช์ก็มีมือของใครบางคนมาดันข้อมือเล็กติดกับผนังเอาไว้ก่อน "อ๊ะ!" แผ่นหลังบ้างรับรู้ถึงความแข็งของแผงอก แขนถูกดันเอาไว้จนทำให้เธอตกใจหวาดกลัว "…" "คุณเป็นใคร ปล่อยนะ!" คนตัวเล็กพยายามดิ้นด้วยความตกใจ เธอหันหน้ากลับเพื่อที่จะมองเจ้าของการกระทำนั้น "ฉันเอง คาวิล" พอได้ยินเสียงและชื่อ ปิ่นโตก็หยุดดิ้นในทันใด เธอเม้มปากแน่นทำตัวไม่ถูก หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำไม่รู้ว่าคาวิลนั้นกลับมาจากต่างประเทศตอนไหน เจอกันครั้งล่าสุดก็วันปัจฉิมของแพรวาและมันก็เป็นคืนที่เธอไม่อยากจดจำและทรมานมากที่สุดด้วย "คะ…คุณ" "ทำไมเรียกฉันซะห่างเหินแบบนั้นล่ะ" "จะทำอะไรหนู คุณต้องการอะไรกันแน่ ไปจากหนูสักที…" ร่างเล็กสั่นเทา ภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นย้อนเข้ามาในหัวเป็นฉากมันเหมือนฝันร้ายดีๆ นี่เอง และเธอก็ไม่อยากเจอผู้ชายคนนี้อีกต่อไป "ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าฉันจะกลับมาหาเธออีก" มือหนาล้วงเข้าใต้กระโปรงนักเรียนแล้วลูบไล้ขาอ่อนด้วยอารมณ์ใคร่ ใบหน้าหล่อเหลาก้มคลอเคลียลำคอหอมกรุ่น "แต่หนูไม่อยากเจอคุณอีกแล้ว" "ไม่ได้หรอกนะ เธอยังมีสิ่งที่ต้องชดใช้อีกเยอะ" "คุณก็บอกมาสักทีสิว่าหนูไปทำอะไรให้ ถ้าคุณไม่อยากให้หนูคบกับแพร หนูก็จะถอยออกมาเองขอแค่คุณอย่าทำให้หนูกลัวแบบนี้ได้มั้ย" ปิ่นโตยังไม่รู้ว่าคาวิลทราบเรื่องทั้งหมดแล้วรวมถึงเงินรอบสองที่เธอได้ยืมแพรวาไปอย่างไม่มีทางเลือก และเหตุผลทีี่ทำให้เธอกลัวคาวิลมากขนาดนี้เพราะคืนนั้นเธอได้เสียความบริสุทธิ์ไปโดนไม่ได้จำยอมหรือที่เรียกเธอโดนผู้ชายคนนี้ 'ข่มขืน' มันเจ็บแสนสาหัสร่างกายเหมือนตกอยู่ในนรกทั้งเป็น… "ฉันจะบอกเธอก็ได้" คาวิลยื่นใบหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างใบหู ปิ่นโตแน่นิ่งตั้งใจฟัง "…" "เจ้าหนี้ตัวจริงของเธอไม่ใช่แพรวาแต่เป็นฉัน เงินที่เธอเอาไปก็เงินฉัน ฉันถึงได้เก็บดอกกับเธอเมื่อคราวก่อนยังไงล่ะ" "แต่ แพรไม่ได้บอกแบบนี้" นํ้าตาแทบไหลพรากเมื่อได้ยินความจริงจากปากคาวิล "เพราะแพรรักเธอจนกว่าจะบอกไง" "…" "ถึงคราวที่ฉันต้องเก็บต้นแล้วนะ เด็กน้อย"
Updated at
shh up รัก(ไม่)ลับ
Reads
“แน่ใจหรอว่าเพราะพี่” “ค่ะ” “อยากให้มันเป็นความลับต่อไปแบบนั้นสิ คบแบบลับๆ เลิกก็เลิกแบบลับๆ หรือตายก็เป็นความลับ แบบนี้ใช่ไหมที่ต้องการ?” “พี่คินเป็นอะไร อยากเปิดตัวหรอคะ” แต่มันสายไปแล้วนี่สิ เธอหวาดกลัวภาคินไปแล้ว ถึงแม้จะรักมากขนาดไหนก็ไม่สามารถคบต่อไปได้จริงๆ เพราะกลัวว่าสักวันตนเองจะถูกฆ่าแบบนั้นเพราะอารมณ์ของเขา “ใช่…” “แต่โยคิดว่า” “….” “อย่าเลยดีกว่านะคะ” “ทำไม มีคนทีี่โยชอบมากกว่าพี่แบบนั้นหรอ” “เปล่าค่ะ” “มันเป็นใคร” “โยแค่รู้สึกว่า…” โยเกิร์ตอํ้าอึ้งอยู่สักพักก่อนจะพูดมันออกไป “…” “เราห่างกันสักพักเถอะนะคะ”
Updated at
Crazy guy คลั่งรักร้าย นายเย็นชา
Reads
"เธอทำใช่มั้ย ทำไมทำแบบนี้นารา!" ใบหน้าหวานเริ่มเบ้เธอทั้งโกรธและอับอาย ได้แต่กำกระโปรงนักเรียนเอาไว้แน่น "เราเกลียดเธอไง ขึ้นมอปลายแล้วคิดว่าจะไม่ได้เจอหน้าอีกแต่ก็เจอจนได้ ชอบแย่งที่หนึ่งจากเราไม่ใช่หรอ ก็สมควรแล้วที่โดนแบบนี้" นาราบอกด้วยสีหน้าเคียดแค้น เธอวางแผนขโมยไดอารี่ของขวัญและวางแผนในวันปัจฉิม อยากเฉดหัวของขวัญออกจากโรงเรียนแล้วตนเองจะได้ขึ้นที่หนึ่งเพราะคนเดียวที่นาราโค้นไม่ได้คือเธอ "เธอเห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นเรื่องสนุกรึไง ลองมาเจอแบบเราบ้างดิ จะได้รู้ว่ามันแย่ขนาดไหนถ้าอยากได้ที่หนึ่งมากก็บอกเรา ทำไมต้องทำแบบนี้…" สิ่งที่ของขวัญกลัวมากที่สุดคือการที่เมฆารู้ความลับของเธอ "คิดว่าคนอย่างเธอเราจะยอมขอร้องแบบนั้นหรอ หวังสูงเกินไปนะ" นาราแสยะยิ้มแล้วย่างกรายเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าของขวัญ เธอกำลังหยิบไข่ออกมาจากกระเป๋า ของขวัญจึงถอยหลังทีละก้าว "เดี๋ยว…" เสียงของเมฆาดังขึ้น เขายืนแน่นิ่งมือล้วงถุงกางเกงนักเรียน ชายหนุ่มเดินมาพร้อมกับแก๊งเดิมแล้วหยิบไข่ออกมาจากนารา เขากระชากตัวเธอเข้ามาแล้วบีบแขนแน่นก่อนจะตอกไข่แล้วราดใส่ใบหน้าของขวัญ เธอหลับตาแน่นแล้วปลดปล่อยนํ้าตาออกมา ทำไมทุกคนต้องใจร้ายกับเธอขนาดนี้ "ชอบฉันหรอ?" ตอกไข่ใส่หน้าเสร็จก็เอ่ยถาม "…" ของขวัญพูดอะไรไม่ออก นั้นมันไดอารี่ของเธอที่เขียนเองกับมือ พอเห็นท่าทางของคนตรงหน้าสายตาก็ไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าจนมาหยุดที่หน้าของขวัญ "ให้ตายฉันก็ไม่มีวันชอบเธอ"
Updated at
TOXIC LOVE สัมพันธ์พิษ
Reads
"มาคนเดียวหรอครับ?" "มากับเพื่อนค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ" "ผมอยากรู้จัก" "อ่อค่ะ" ไอติมฉีกยิ้มแก้เก้อแล้วยกมือขึ้นเกาศีรษะ "ไปดื่มที่โต๊ะไหมครับ" "ไม่เป็นไรค่ะ หนูจะกลับแล้ว" "งั้นขอเบอร์ไว้ก็ได้" "คะ…" "เบอร์โทรไงครับ จะได้ทักไปจีบ" ว่าแล้วก็ยื่นโทรศัพท์เครื่องหรูมาตรงหน้าเธอ ไอติมจึงรับมาและกดเบอร์ตนเองลงไป ยอมให้จะได้จบหากไม่ให้ผู้ชายตรงหน้าอาจจะคุกคามมากกว่านี้ ครืด… "ขอบคุณครับ ไว้เจอกันนะ" ผู้ชายคนนั้นรับคืนแล้วกดโทรออก ปรากฏว่าเป็นเบอร์ของไอติมจริงๆชายหนุ่มจึงก้มหน้ากระซิบที่ข้างใบหูแล้วเดินถอยห่างออกไปโดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองผ่านห้อง VIP ชั้นสองลงมาตลอดทุกการกระทำพร้อมกับจิบเครื่องดื่มไปด้วย ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มชวนเสียวสันหลังขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา
Updated at
SO HOT ฮอตเนิร์ด 25+
Reads
"เวลามีอะไรกัน ต้องหัดป้องกันนะรู้มั้ย…" "ใช่ครับ ต้องป้องกันถึงจะปลอดภัย" "มาเดี๋ยวพี่ใส่ให้ดีกว่า…" "พี่แน่ใจหรอครับ?" "พี่ต้องกลัวอะไรคะ…เราอ่ะไหวป้าว เด็กน้อย" จีเซลยื่นมือเรียวไปขยี้เรือนผมสลวยด้วยความเอ็นดูแล้วดึงหนังสือเล่มใหญ่ออกจากมือหนา เธอหยิบถุงยางอนามัยไซต์ไม่ใหญ่นักขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆดึงกางเกงขาสั้นออกจากเนื้อตัวเด็กหนุ่มทวากลับถูกคิมดึงออก… "แต่ผมว่าวิธีที่จะปลอดภัยยังมีอีกเยอะนะครับ ทั้งฉีดยาคุมกำเนิด กินยาคุมฉุกเฉินแล้วก็…" "ชู้ว…ไม่เอาแล้วค่ะ ไม่ใช่เวลามาทบทวนความรู้ตอนนี้นะ" "เปล่าครับ ผมแค่จะบอกว่า…" มือหนาเสยผมหน้าขึ้นลวกๆจนเผยให้เห็นเหงื่อผุดตามกรอบหน้าแล้วถอนหายใจหนักๆก่อนที่ชายหนุ่มจะยื่นใบหน้าเข้าไปกระซิบที่ใบหูของจีเซล "ผมชอบเย็xสด…"
Updated at
BAD FRIEND เพื่อนไม่สนิท
Reads
....เมื่ออีกคนคิด เกินเลย แต่อีกคน เฉยชา เรื่องราวของคนสองคนที่อีกฝ่าย เจ็บปวด อีกฝ่ายเล่นกับ ความรู้สึก นิยามคำว่า เพื่อน ที่มีค่าแค่ ตอนเอา อยู่ในสายตาแค่ ตอนเหงา นิยามคำว่า เพื่อน ที่มีสิทธิ์ นอนร่วมเตียง แต่ไม่มีสิทธิ์ เดินเคียงข้าง...
Updated at
LOVE SICK รักต้องเชือด SM+++
Reads
แกร๊ก! เสียงกระทบกันระหว่างแก้วเหล้าดังขึ้นของกลุ่มเด็กที่พึ่งเรียนจบมัธยมปลาย เพลงพิณเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มกลั้นใจกระดกเครื่องดื่มสีเข้มเข้าปากอย่างจำใจ สติเริ่มเลือนราง เธอวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะด้วยอาการแปลกๆ พลันสายตาก็ไปสะดุดกับพี่ชายของเพื่อนในห้องที่นั่งอยู่อีกโต๊ะไม่ไกล ชายหนุ่มจ้องมองเธอพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัยในทันที... "พวกมึง กูกลับก่อนนะ" "ไม่อยู่ดื่มต่อหน่อยหรอ" หญิงสาวหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น เธอคือน้องสาวของผู้ชายที่จ้องจะมอมเหล้าหญิงสาว เพลงพิณเลยไม่อยากจะไว้ใจใครทั้งนั้น "ไม่อ่ะ....แฟนมารับแล้ว" "พึ่งรู้ว่ามึงก็มีแฟนกับเขาด้วย? " เพื่อนผู้ชายพูดขึ้นเหมือนไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เพราะวันๆ เธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเรียน อ่านแต่หนังสือ จนสามารถสอบชิงทุนเรียนหมอได้ในมหาลัยชื่อดังก่อนคนอื่นเขา เรื่องเพื่อนสนิทไม่ต้องพูดถึง เพลงพิณไม่ค่อยยุ่งกับใครเธอมักจะใช้เวลาอยู่กับตัวเองมากกว่า... "ก็ต้องมีบ้างแหละ ขอตัวก่อนนะ" ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น คนตัวเล็กที่อยู่ในชุดสายเดี่ยวสีดำเหนือเข่าก็หยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินออกมาจากบริเวณโต๊ะ เธอไม่ได้อยากมาเลยสักนิด แต่เพราะอยากตัดปัญหาการเซ้าซี้ของเพื่อนเลยตัดสินใจมา... หมับ! แต่ทวาพอเดินมายังห้องนํ้าหญิงก่อนจะกลับ ข้อมือก็ถูกกระชากแล้วลากไปที่มุมอับของระเบียงสูบบุหรี่พอดี กลิ่นแอลกอฮอล์เหม็นฉุนลอยแตะปลายจมูกเชิดรั้นจนใบหน้าหวานต้องรีบเบือนหนีอย่างนึกรังเกียจ... "ปล่อยหนูนะ!" "หึ...ปล่อยก็บ้าแล้ว" "พี่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง หนูไม่ได้ชอบพี่ เลิกยุ่งกับหนูสักที" "ในเมื่อชอบดีๆ ไม่ชอบ กูก็จะจับทำเมียนี้ไง" พูดจบพอร์ชก็ฝังจมูกสูดดมซอกคอหอมกรุ่น แล้วผลักร่างเธอติดกับผนัง มือหนาพยายามสอดเข้าใต้กระโปรงสั้นเหนือเข่าลูบไล้ขาอ่อน จนคนตัวเล็กหน้าเบ้ด้วยอาการหวาดกลัว เพลงพิณดิ้นต่อต้านแต่กลับถูกร่างหนากดทับกว่าเดิม... "อย่านะ....หนูมีแฟนแล้วพี่ไม่ได้ยินรึไง ตอนหนูพูดถ้าไม่อยากมีปัญหาก็หยุดสักที!" "คิดว่ากูจะเชื่อรึไง..." "อึก..." เปลือกตาคู่สวยหลับแน่น เธอหมดหนทางที่จะช่วยตัวเอง จะออกแรงผลักก็ไม่เป็นผล เธอตัวเล็กกว่าพอร์ตมาก ร่างกายได้แต่ถูกกดทับไว้แบบนั้นแม้แต่ขยับขัดขืนไม่ได้ เรียวขาถูกลวนลามมากขึ้นเรื่อยๆ "คนอย่างมึง ไม่มีทางคบกับใครหรอกเพลง เพราะกูชอบมึงมานานถึงรู้ไง.." "แต่พี่ก็รู้ว่าหนูไม่มีทางชอบคนอย่างพี่ เลิกทำตัวบ้าๆ สักที...อื้อ! " "กูบ้าเพราะชอบมึงมากไง...เพลง" คำบอกชอบของคนตรงหน้ามันไม่ได้ทำให้เพลงพิณรู้สึกคล้อยตามกลับกันเธอนึกรังเกียจ จนใบหน้าหวานเบ้หมดหนทางสู้ มือเล็กพยายามดันไหลหนาออก อีกทั้งอาการมึนเมายังคงเล่นงานเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ภาพตรงหน้าเริ่มพล่าเบลอ... พรึบ! ในขณะที่เธอพยายามขัดขืนอยู่นั้น ร่างของพอร์ตก็ถูกกระชากออกอย่างแรงจนเซห่างออกจากเธอไปไกลพอสมควร สร้างความหงุดหงิดให้กับคนที่ถูกกระชาก บุคคลมาใหม่ที่คาบมวลบุหรี่อยู่บนริมฝีปากหยักเดินเข้าไปหาเพลงพิณมือหนาจับคนตัวเล็กเข้ามาซบอกเอาไว้... "ตามหาตั้งนานมาอยู่นี้นี่เอง..." มิก้า คีบมวลบุหรี่ออกแล้วก้มหน้าคุยกับเธอเบาๆ ด้วยแววตาทอประกายห่วงใย ส่งผลให้เพลงพิณที่ยังไม่ทันตั้งหลักมองใบหน้าหล่อเหลาผ่านแสงสลัวเพียงเล็กน้อยด้วยหัวใจที่ลุ้นระทึก "รอนานไหมครับตัวเล็ก.." จุ๊บ! ปลายนิ้วชี้เชยคางมนขึ้นมาจุ๊บ ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ สมองประมวลผลในทันใด สัญชาตญาณบ่งบอกว่าคนตรงหน้ากำลังช่วยเธอ "ไปไหนมาคะหนูรอตั้งนาน..." เรียวเเขนคู่สวยโอบกอดลำคอใหญ่ ไม่นานมิก้าก็ออกแรงพลิกร่างตัวเองให้ติดกับผนังแทนใบหน้าหล่อเหลาเพ่งมองใบหน้านวลแล้วมอบยิ้มอ่อนไปให้ ก่อนจะก้มหน้าประกบจูบลงบนริมฝีปากแดงระเรื่อต่อหน้าต่อตาพอร์ตที่มีท่าทีจะเข้ามาหาเรื่องมิก้า "อื้อ~" ด้านเพลงพิณที่ถูกจูบอย่างนุ่มนวลเธอเผลอจูบตอบกลับไปอย่างไร้เดียงสา สัมผัสอ่อนโยนจากโพรงปากอุ่นที่มอบจุมพิตให้ ทำให้เด็กสาวที่ไม่เคยมีจูบแรกกับผู้ชายคนไหนมาก่อนเคลิบเคลิ้มแบบไม่รู้ตัว ทั้งสองพรํ่าจูบโชว์จนเขารู้สึกหัวร้อนทนกับภาพบาดตาไม่ไหว ยีผมตัวเองไปหนึ่งที แล้วกำหมัดแน่น การกระทำของทั้งสองมันบ่งบอกชัดเจนว่าเป็นอะไรกัน ก่อนจะไปเขาก็หันกลับมามองสองร่างอีกครั้ง ทวากลับได้รอยยิ้มปั่นประสาทจากมิก้าในขณะที่จูบกับเธออยู่เพียงเสี้ยววินาที มือหนาที่ดันศีรษะทุยยกขึ้นเป็นสัญลักษณ์ปืนแล้วชักยิงไปหนึ่งที ด้วยท่าทางเขย่าขวัญ หากมันกลายเป็นกระบอกปืนของจริง... ปึกๆๆๆ สัมผัสจูบเริ่มเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ มือเล็กทุบอกแกร่งเพื่อเตือนสติชายหนุ่ม มิก้าจึงต้องถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบกลีบปากเธออย่างแผ่วเบาแล้วส่งยิ้มอ่อนกลับไปให้... "เป็นอะไรมั้ย?" "ไม่ค่ะ....ขอบคุณนะคะที่ช่วย" เพลงพิณพยายามดันร่างกายออก แต่ดูเหมือนว่ามิก้าจะออกแรงรั้งร่างเธอมากกว่าเดิม..."กรุณาปล่อยหนูก่อนนะคะ หนูต้องรีบกลับ..." "กลับคนเดียวมันอันตรายนะ..." ปลายนิ้วโป้งลูบคางมนเบาๆ แล้วจ้องมองเธอด้วยแววตาหลงใหล เหมือนสิ่งที่เขากระหายมาเนิ่นนานหลายปีได้มาเจอในสิ่งที่ต้องการแล้วในวันนี้ "...ให้ผมไปส่งที่ห้องดีกว่า"
Updated at
FINEL COME BLACK ทวงรักร้าย นายแฟนเก่า
Reads
\'เพลิง\' จากเด็กข้างถนนในวันนั้นกลายเป็นDJ หนุ่มสุดฮอตดีกรีเจ้าของผับและคาสิโนหลายแห่ง ฉายาผู้ชายสามโครต โครตหล่อ โครตรวย และที่สำคัญโครตเลว.. ...เขากลับมาครั้งสุดท้ายเพื่อเอาคืนผู้หญิงใจร่านและทำให้เธอเจ็บเหมือนที่เขาเคยเจอ นํ้าตาทุกหยดที่เสียไป เธอต้องชดใช้มากกว่าเดิมร้อยเท่า!
Updated at